در برنامه هاي بعدي ثريا خواهيد ديد

در برنامه ثريا با موضوع نفت بررسي خواهد شد

با نظري به محاسبات بودجه عمومي کشور نفت و فراورده هاي جانبي آن نقش عمده ي را در اقتصاد ملي و بودجه عمومي کشور ايفا مي کند. براي تحقق  سند چشم انداز قرار است بيش از 500 ميليارد دلار در حوزه نفت و گاز طي سال هاي 1384 تا 1404 سرمايه گذاري شود. اگر تمامي پروژه هاي نفتي را در قالب EPC طبقه بندي کنيم، سهم هر يک از حوزه هاي مهندسي (E)، ساختمان و نصب(P)، و تأمين و تجهيز کالا (C) گواي فرصت هاي غير قابل چشم پوشي در برنامه پنجم توسعه است. سرمايه گذاري بيش از 160 ميليارد دلار در بخش بالا دست و 85 ميليارد دلار در بخش پايين دست پيش بيني شده است.

با توجه به سهم 60 درصدي تجهيزات سازندگان اين حوزه در سال 1389 بالغ بر 6 و در سال 1390 نزديک به 8 ميليارد دلار از کالاهاي مورد نياز را توليد نموده اند. به عنوان مثل در حوزه لوله و تجهيزات ثابت از 10 درصد ظرفيت توليد فولاد کشور استفاده مي شود. اين در حالي است که صنعت فولاد قابليت حمايت و توليد مضاعف جهت توليد قطعات و صادرات خدمات و تجهيزات فني و مهندسي، ايجاد اشتغال و هم افزايي صنايع مختلف را دارا مي باشد اما به دليل عدم هماهنگي و نبود استراتژي تأمين و توليد کالاي مورد نياز در صنعت نفت اين اتفاق در سال حمايت از کار و سرمايه ايرانني و توليد ملي نيز اتفاق نيفتاده است.

مباحث فوق نشان مي دهد که در کنار در آمدهاي حاصل از فروش نفت که بيش از 100 سال است عايد کشور  شده است بازار بسيار بزرگي براي صنايع در حوزه صنعت نفت وجود دارد. همان طور که ذکر شد تنها در طي برنامه پنجم رقمي معادل 250 ميليارد دلار نياز به سرمايه گذاري در حوزه صنعت نفت نياز است. يک چنين بازار بزرگي مي تواند بهترين ابزار براي توانمند سازي صنعت داخلي باشد.

متاسفانه در دوره هاي گذشته برنامه ريزي مناسبي براي استفاده از توانمندي شرکت هاي داخلي براي انجام پروژه هاي نفتي و توانمند سازي شرکت هاي داخلي صورت نگرفته است و تا ساليان گذشته و قبل از مشکلات تحريم قسمت اعظم اين بازار بزرگ در اختيار شرکت هاي اروپايي و پس از آن شرکت هاي چيني بوده است و شرکت هاي داخلي علي رغم توامندي در برخي از حوزه هاي صنعت نفت به بازي گرفته نشده اند.

 در برنامه ثريا با موضوع نفت به چالش هاي ساخت داخل تجهيزات صنعت نفت خواهيم پرداخت.