برنامه زنده ثریا با بررسی "هویت ملی؛ رسالت مغفول آموزش و پرورش"
۱۶ اردیبهشت ۱۴۰٣
مدارس، دانش آموزان را برای کسب معدل و کنکور آماده میکنند یا برای مهارتهای زندگی؟
بررسی آسیبهای اجتماعی امروز مدارس؛ نتیجه چند دهه کمتوجهی دولتها به معاونت پرورشی و فعالیتهای فرهنگی مدارس
باحضور:
حجتالاسلام محمدحسین پورثانی، معاون پرورشی وزارت آموزش و پرورش، حجتالاسلام دکتر محسن خاکی
پژوهشگر عدالت آموزشی و مربی پرورشی، دکتر رقیه فاضل پژوهشگر عدالت آموزشی
سند تحول در کشو مدیران ما خاک میخورد/ عدم به کارگیری نیروی پرورشی در مدارس خیانت است
محمدحسین پورثانی، معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش:
در طول این ١٨ سال فقط یکبار جذب رسمی مربی پرورشی داشتهایم و بقیه جذبها در حدود ٧٠٠ نفر در سال بوده!
٧٠ هزار نیروی پرورشی در مدارس کم داریم. اگر عدم توجه به نیروی پرورشی خیانت نبود چه میتواند جز این باشد!
سند تحول آموزش و پرورش در کشو مدیران ما خاک میخورد!
فضاهای پرورشی تبدیل به متروکه شده
اردوگاههای دانشآموزی ما مثل کرکرههای مغازه هایی بودند که بعد از ٢٠،٣٠ سال کشیده شده اند! پرورشی در مدارس ما مثل یک امر کنار دستی و بی اهمیت شده، در سالهای اخیر اکثر فضاهای پرورشی ما تبدیل به متروکه شدهاند. معلمان پرورشی ابزار لازم برای تربیت را در اختیار ندارند.
معلمان پرورشی شدهاند مثل مداد رنگی سفید!
دکتر محسن خاکی، پژوهشگر عدالت آموزشی:
قرار بود معلم پرورشی حامل تفکر سیاسی در مدارس ما باشد اما امروز چیزی جز مداد رنگی سفید نیست. تربیت از نوع جنگ است و هزینه دارد.با حکومت بورکراسی نمیتوان کاری کرد متولیان پرورشی ما میگویند کار کردن در این فضا به ریسکش نمیارزد.
هزینهکرد پرورشی برای هر دانشآموز در سال، فقط ۴٠ هزار تومان!
اختصاص سرانه سرانه پرورشی در ایران به اندازه ای عجیب است که گاهی ضایعات کاغذی فروختیم تا توپ بخریم!
پای ظرفیتهای مردمی به مدارس را قطع کردهاند
دکتر رقیه فاضل، پژوهشگر عدالت آموزشی طی ارتباط مستقیم با ثریا:
تا زمانی که بهانه برای کار نکردن وجود داشته باشد مسئله پرورشی همین است.
درِ مدرسه تنها به روی آنهایی باز است که سرمایهای داشته باشند برای تاسیس مدارس غیر دولتی! جلوی مشارکتهای حساس مردمی گرفته شده است.
دانشآموزان حس میکنند کسی صدای آن ها را نمیشنود!
محمد اسحاق روستا از طراحان مناظرات دانشآموزی طی ارتباط مستقیم با ثریا:
در اغتشاشاتی که گذشت حضور قشر نوجوان ما پر رنگ بود. دانشآموزان حامل خشم و انزجاری بودند که پاسخ داده نشده بود. ذهن دانشآموزان ما پر از شبهه است، آنها حس میکنند کسی صدایشان را نمیشنود. جای میخ و چکش در آموزش و پرورش ایران باید عوض شود. معلم و دانشآموزان نباید در شرایطی باشند که معلم بگوید من میدانم و تو نمیدانی.
ما دانشآموزان را نمیدیدیم!
وحید عنایتخواه، فعال فرهنگی و آموزشی:
ما به معلمان و دانشآموزان خود در گذر از چالشها میگفتیم به شما ارتباطی ندارد! ما آنها را در پرورش و تربیت ندیدیم.
آینده کشور، امروزِ آموزش و پرورش است
محمدحسین پورثانی، معاون پرورشی وزارت آموزش و پرورش:
در آموزش و پرورش صرفا نباید دستگاهی عمل کرد. تا اولویت دولت، حاکمیت و نظام، مسئله تربیت نباشد هیچ اتفاقی نمیافتد. دانشآموزان از ما ده سال جلوترند و ما از آنها ده سال عقبتر! آینده کشور در امروز آموزش و پرورش است. مدیران ما باید در زمین دانشآموزان بازی کنند. ما فهمی از دانشآموزان نداریم.
چقدر برای دخترانمان فضای امن ساختهایم؟ تقریبا هیچ!
ما برای دخترانمان تقریبا هیچ فضای تفریحی و تخلیه هیجان نساختهایم.
٧٠ درصد نوجوانهایی که در اغتشاشات بودند برای تخلیه هیجان در آن حضور داشتند. ما هیچ بستر و جای امنی برای دانشآموزان و به خصوص دختران ایجاد نکردیم. برای تخلیه هیجانات در مدرسه و اجتماع برای دختران محدودیت وجود دارد.
گشایش ظرفیتهای بزرگ، عمل سیاسی میخواهد
دکتر محسن خاکی، پژوهشگر عدالت آموزشی :
در آن کشورهایی که داعیه تمدن و توسعه هم دارند فوتبال ورزش اول مدارس نیست! آنها مفهوم توسعه در ورزش را در این میدانند که باید چه انسانی تربیت کنند. ساختار پرورشی و تربیت در ایران کاری ندارد که دانشآموزان حتی چه ورزشی کنند!
اگر گشایش ظرفیتها را میخواهیم باید عمل سیاسی داشته باشیم.